۱۱ ژوئن ۱۹۸۶
پس از بیگ‌بنگ جهان ما آنقدر گرم و متراکم بود که امکان حیات برای ذرات آشنایی مانند پروتون و نوترون وجود نداشت. اما در عوض ذراتی مانند کوارک‌ها و گلوئون‌ها آزادانه در یک جریان سیال به نام پلاسمای کوارک-گلوئون شناور بودند.
در سال ۱۹۸۶ سرن پروژه‌ای را آغاز کرد که در آن یون‌های سنگین را با استفاده از سوپر پروتون سینکروترون (SPS) شتاب می‌داد. پژوهشگران قصد داشتند با مشاهده‌ی برخورد یون‌های سنگین درستی نظریه‌ی پلاسمای کوارک-گلوئون را آزمایش کنند.
هدف این پروژه جداسازی کوارک‌ها از اتم به وسیله‌ی پرتاب یون‌های سنگین بود. آزمایش‌های اولیه با استفاده از هسته‌های نسبتا سبک مانند اکسیژن و گوگرد انجام شد. هرچند که نتایج این آزمایش‌ها نشانه‌های خوبی در تایید پلاسمای کوارک-گلوئون دربرداشتند اما همچنان با اثبات قطعی این پدیده فاصله داشتند.
در سال ۱۹۹۴ نسل دیگری از پژوهش‌ها این بار با یون‌های سرب از سر گرفته شد و تا سال ۲۰۰۰ شواهد قانع کننده‌ای به دست آمدند که نشان می‌دادند در گذشته حالت دیگری از ماده وجود داشته است.
