گاهی اوقات حتی گرد و غبار ستارگان نیز زیبایی چشم‌نوازی خلق می‌کند. یکی از این صحنه‌های زیبا توسط چند سحابی تیره برای صورت فلکی ثور رخ داده است.
در فاصله‌ی بین خوشه پروین و سحابی کالیفرنیا، شیارهای درخشان و نورانی قابل مشاهده است. اما این توده‌ی گرد وخاکی نه برای درخشش و روشنایی‌اش بلکه به‌خاطر جذب و پراکندگی‌اش در نقاط مختلف مورد توجه قرار گرفته است.
کیهان‌شناس : چند ستاره‌ی نورانی به رنگ آبی مشاهده می‌شود که تا حدودی رنگ قهوه‌ای توده‌ی خاکی اطراف را به خود گرفته اند. اما ظاهر بیشتر ستارگان به رنگ قرمز دیده می‌شود؛ چرا که تعداد کمی از آنها می‌توانند نور خود را در این حجم از گرد و غبار به درستی منتشر کنند و در بیشتر مواقع بر اثر پراکندگی نور آبی، ما نور قرمز را دریافت می‌کنیم. در همین حال تعداد دیگری از ستارگان نیز به‌وسیله‌ی توده‌ی خاکی استتار شده و دیده نمی‌شوند.
هرچند این منظره سرشار از آرامش بنظر می‌رسد اما در پس آن یک چرخه‌ی بی‌وقفه از هیاهو و آفرینش در جریان است. توده‌های متراکم از گاز و گرد و غبار بر اثر جاذبه‌ی قوی در خودشان فرومی‌ریزند و ستاره‌های جدیدی متولد می‌شوند. ستاره‌های جوان در همان حال که گرد و خاکی جدید در جو اطراف خود می‌سازند از طریق تابش و انتشار گاز گرد و خاک کهنه را از بین می‌برند.
